Bir şukufe düşüncesiyle uyandım bu sabah,
Kalbimde huzur, ruhumda bahar vardı.
Gözlerimle sevgiyle süzdüm etrafı,
Gördüm ki şukufe dolu bu dünya.
Şukufe, gül bahçelerinde açan çiçek,
Tazeliğiyle ruhumu sarar, beni sevindirir.
Yağmurlar içinden ıslandım geldim
Bir kuru değneye yaslandım geldim
Sıcacık çorbana muhtacım inan
Ölümlerden geçtim uslandım geldim
Üşüdü ellerim üşüdü kalbim
Devamını Oku
Bir kuru değneye yaslandım geldim
Sıcacık çorbana muhtacım inan
Ölümlerden geçtim uslandım geldim
Üşüdü ellerim üşüdü kalbim
“Şükufe” şiiri oldukça duygusal bir şiirdir. Şiirde şukufe kelimesi gül bahçelerinde açan çiçek anlamına gelmektedir. Şairin gözünden dünyanın şukufe dolu olduğu anlatılmaktadır. Şiirde şukufe kelimesi sık sık kullanılmaktadır ve şairin gözünden şukufe’nin güzelliği anlatılmaktadır. Şairin bakışları da şukufe gibi zarif ve naziktir. Şairin sözleri de şukufe gibi güzellikler serpmektedir ve sesiyle şarkılar söyleyerek kalbimizi coşturmaktadır.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta