Bakışların / Bakışların En Güzeli İstanb ...

Sen ve ben imlası unutulmuş bir ‘âh’ gibiyiz
Siyâh bir yazıdır yazılmış hatt - ı sakitimiz
Âh göz-göz çeşmelerden içildiğimiz
Ve bir kuğu gibi ince tüylü bir saba/ha
Titrek bir eldi dokundu..ve dağ
Ejderha bakışlı bir kakülle
Ateşle ve gülle örtündüğünde
Kasrında yamyassı ve ezik Şi(i) rin’le
Sözcükleri kamıştan daha nâlan
Ferhâd- ferhâd bir şehre gömüldüğünde
Dinle
Akşamdır en güzeli der/ince bakışların
De ki Kızkulesi ve ben oturmuş bakmaktayız
Galata’da köhne bir meyhane.. Sultan Dördüncü Murat
Bir masada üç kız kardeş hepsi de en güzeli
Biri sen miydin o, levni bakışlı dilber?
Şehzabaşı’nda yitirdik birbirimizi
Ayrıldı ellerimiz gün ve gece gibi
Gel, sen Aşiyan gibi bir gamze ol Bebek’te
Ya da Sisler Bulvarı’nda ölelim Sis içinde
Ve öylece fikret, bir zaman var idik ve bir zaman
Gençtik ve geçtik bir sır olaraktan
Kırık aynasından iç-oğlanların
Haremağaları lâl idi kara sevdamıza
En devşirme yanımızla yanıltmayı hayatı/
Öğrendik en/derûn mektebinde kalbimizin
O zamanlar müzmin
Göğsümüzde güz çocukları büyütürdük
Ve sen henüz’dün daha demin’din gel zaman
Git zaman bir tulumbacıydın şehremini lâlâm
Gönül bu! Yangınlı ve de başıboş şehir
Her köşesi zapt-u rapt edilmelidir
Biri biraz yaşlıcaydı velev keskin bakışlı
Beyoğlu biraz çapkın ‘kız zaman’ diyordu ona
‘Yeni entariler giyinmelisin hani
Yoksa daha nev-bahar gelmedi mi? ’
Diğeri toplucaydı, çokça solgun benizli
Belki Sarayburnu ya da Urumelihisar
Oturmuş da bir türkü tutturmuştu
Kara gözlü ve hırçın en gençleri:yalnızlık
Köşede üç yaşlı ağız, Ceneviz türküleri
Haliç’in aynasından sırtlanmıştık:karanlık
Oysa ‘İstanbul bir şaraptır azizim’
‘ve yavaşça bir sevda gibi içilmelidir
ya Hürrem ya da bir dağ gibi sevilmelidir’
diyordu meyhaneci
derken eski bir gramofon açıldı..lale devri
Sadabat’ta sinsi bir rüzigar gezinmektedir
Sümbül kokuları,iblis peçe, etek hışırtıları
İç gıcıklayan bir nehir akmaktadır
Hangi göz pınarından, hangi kalp ummanına
Bir köşede Nedim Efendi gözleri yeniçeri
Hâlâ o eski şiirin rüzgarıyla baki
Yâran saf-saf el bağlayup da duran
Bir ferahfeza buluttur kendi gök-kubbemizden
Açıyor Huzur sofrasını tüm zarafetiyle birden
Birden ellerinde gökyüzünü taşıyan çocuklar
Taşıyor caddelere caddelerden İstiklâl
Taşıyor Fatih’e yelkenler, uçurtmalar
Açıyor gülle- gülle göğüslere erguvan
‘Ah hangi mavi durdurur bu amansız akını
Güneş bu şehirde bir ortanca olmalı’
Saf bir perşembeden kesimlim, kalem kaşlım
Bu bahrın üstünde gökkuşağı çevir/sen
Ya da akşam olsan dalgalansan muttasıl
Üstünde al bayrağımız gibi ebediyyen’
Ve ey sen
Ey sen kavgamızın ve sevdamızın şehri
İnsan ki
İnsan ki acıyla büyür ve gözyaşıyla
Şehirler su taşa dönende taş suya
İşlenir gergefinde zaman denen nakkaşın
Biz ki seni en ince bakışlarından
Gözleri ötelerde muhayyel bir başın
Düşten tennureler giyip de döne-döne
İndirdikti kubbe-kubbe açılan bir sonsuzdan
Ey sen kavgamızın ve sevdamızın şehri
Söyle masallar, düşler o melekler nereli?
Ey komşu tanrı bu Duvar ağlamaklı mı?
Taş-taş eksilmekte gözyaşı piramidinden
İşte buradadır o sevdalılar şehri
Bakışların, bakışların en güzeli
İstanbul
Defterleri ince gümüş şiirlerle yazıl
Silinmez bir yazıyla alnına genç kızların
Talihimiz gibi derin
Tarihimiz gibi gülle
Kalbine
Uçurtmalı kalbine çocukların
Ve mermerleri soğuk bağrına
Hep çark edip duran
Bu asılsız zamanın
Ey sevgilim
En sevgilim
Şehrim
De giderse bir gün bir gece ansızın
De giderse aşıklar, sevdalılar giderse
Giderse Şairlerin, Yahya’ların giderse
Defterleri ince gümüş şiirlerle
Yazıl gittikçe büyüyen bir söylence olarak
Dönsün dilden dile bir çığ gibi muttasıl
Serpilsin tohum-tohum tüm çorak kulaklara
Gül-gül Muhammed’in bir İstanbul olarak
İşte vakit bu akşamdır,en geç bu akşamdır
Bir yaz gibi geçerek kapısından kentlerin
Sararmış aynalarına çokça âh ve kahır
Ve esef çiçekleri ekerek
Senden ve benden
Yükselmek Öteye, daha öteye
Yükselmek
Senden ve benden
Öteye
Daha öteye
Kalplerin sonsuzca huzur bulduğu
O hiç kimseye, o her kimseye!
O mavi gölgeli, o ışıktan beldeye…
Atıf OKAN