Bakışların Şiiri - Mehmet Hanifi Erdinç

Bakışları dağlar kadar engindi
Sevdiğimin
Açtı mı gözlerini utanırdı güneş
Işıklarını toplardı
Saçlarında denizin dalgaları vardı
Yüreğimin sahiline vururdu
Köpüklenen duygularım
Birde rıhtımları yakardı
Çakmak taşı bakışları
Başını yana çevirip
Gözlerimin içine bakardı
Hafif bir gülümseme ile
Şiir gibi konuşurdu
Dudağından dökülenler
Mısralardan oluşurdu
Mahcup bir halde
Konuşmaya çalışırdım
Sesimi ilk defa sunan yüreğim
Kırılmasın diye şiiri
Ellerimi kırardım
Ellerim sana davrandı
Uzandı, büküldü, kırıldı
Tutunamadım
Kan tuttu avuçlarım
Mevsimdi bakışların
Yüreğimde yaşardım sonbaharı
Şakaklarımdan kış geçerken
Her beyazında sen olurdun
Saçlarımın
İlkbaharda cemrem olurdun
Birincisi ruhuma düşerdi
Aydınlatmak için
Küflenmiş anılarımı
Ölüme aşık gözyaşlarıma düşerdi
İkinci cemre
Çatlatsın diye sevgi tomurcuklarımı
Son cemre yüreğime düşerdi
İhtiyar bir yaz şefkatiyle
Okşardı benliğimi