Bakışlarımı hapset bırakma uzaklara

Bakışlarımı hapset bırakma uzaklara…

Hep hayatla savaştım hala mücadelem var
Gözlerim her vakit ruhumdan çalar sevgiyi
Vermek için çaba sarf eder zaman durmasa da
Bakmasa da gözlerin hayatın penceresinden…

Öyle bir çarpan yüreğim ki; duyamazsın akan hayatı
Yaşayamazsın kim bilir kaç kez yaşadın hayatın tadını
Rüzgârla geldim sana sevginin kokusunu sundum
Yağmur oldum toprak oldum köklerimden fışkırdım…

Sevginin her harfinden bir sevda yarattım saf duygularımla
Sokuldum gölgene bu bile yetti aslında varlığımı doyurmaya
Yürüdüm sen yoktun kollarımda beni aldım yalnızlığıma
Olsun nefesindeki hayat bile yaşatmaya yeter ruhumu…

Seviyorum kendi dünyamda seni, duygularım kabarır
Kanat olur akan bir berrak su gibi dökülür gözlerinden
Al beni sok ruhuna mahzenim ol yüklen bu ömrü
Bakışlarımı hapset bırakma uzaklara gitmesin senden…

Oktay ÇEKAL
04.11.2012–23.27