Bakışlarım dan Anla Şiiri - Nurgül Ankara

​Benı seviyormusun diye sorma,
Gözlerime bak,
Gözlerim anlatsin sana
Dağilan benliğimi ,
Sesinin nasil toparladiğini
Sevgiye hasret kalbimin ,
Gülüşünle nasıl güneş açtiğini
Yüzümün gülüşünü
Bak sevgili ela gözlerime
Bak ve gör,
Orda gör sana olan hasretimi
Ağustos sıcağinda
Sensiz nasil üşüdüğümü ...
​
​Gözlerime bak ve anla,
Tenimde bıraktığın o eşsiz izi,
Her anışta nasıl da yeniden canlandığını.
Hayatımın en güzel, en masum gizini.
Her şiirim, her sözüm, her duam sensin,
İçimde biriken, büyüyen o büyük nehrin,
Gözpınarlarından taşan, durulmayan selisin.
​
​Gözlerime bak, sevgili,
Gör o sonsuzluğu, orda kayboluşumu.
Sana adanmış bu ruhun son soluğunu,
Ve sensiz geçen her saniyenin yoksulluğunu.
Gözlerime bak, orada yanan ateşi gör,
Her bakışında eriyen, kendini sana veren.
Bu sessizliğin ardındaki çığlıkları duy,
Adını anarken titreyen, sana koşarken yorulan.
​
​Bak ve anla, sana nasıl tutsak olduğumu,
Sonsuz bir gökyüzü gibi nasıl dolup taştığımı.
Senin olmadığın her yerin bir zindan olduğunu,
Ve sensiz geçen her saniyenin bir hiç olduğunu.
Gözlerime bak ve artık saklama kendini,
Bırak da ruhlarımız birbirine dokunsun.
Bu hasretin son bulsun, bu bekleyiş dinsin,
Sadece seninle tamamlanmış bu aşk konuşsun.
​
​Gözlerime bak ve unut bütün soruları,
Bu gözlerdeki cevap, sözlerden de derindir.
İçimde biriktirdiğim ne varsa, hepsi senindir,
Sen benim ebedi sığınağım, son durağımdır
Gözlerime bak ve artık durul, bitsin bu telaş,
Tut ellerimden, bu yolda yürüyelim ikimiz.
O derin ela'larda buluşan her bakış,
Yarınlara yazılmış, bitmeyecek bir deniz.
​
​Gözlerimden kalbime süzülen sessiz yemin,
Şimdi anla, her nefesim, her atışım senindir.
Bu aşkın kitabını son dizesi mühürler,
Sen, benden öte kalan o tek 'ben'imdir.
Sana ait olan her zerremle fısıldıyorum,
Bu bakışlarımda gizli, en büyük 'evet'imdir.
Ela gözlerimde mana bulan, sevdam tek servetimdir....