-Bakışlarım Şiiri - Orhan Ateş

Bakışlarım küskün artık

Yaralı bir güvercinin kanatlarına göm beni
Bembeyaz bir bulut kaplasın yalnızlığımı
Acı dediğin nedir?
Kaç asırlık bir hüsrana hüzünleneyim
Uyurken saçlarımın arasında bir tek ellerin kalsın
Gardıma düşman bir ben kalmışım artık

Bakışlarım suskun

Cinayet içseldir
Her tetikte vurursun kendini
Herkes bilir; sevgiliye ulaşmanın yollarını
Ama
Hiç kimsede yoktur doğru pusula
Pis bakışlarımızla kirletiriz sevdamızı
Hangi yana dönsek olmuyor.
Çükü içselliğimiz vuruyor sırtımızdan
Cinayet oluyor bakışlarımız
Tüm özentilerimizle, lanetli bir tükürükle kesiliyor bakışlarımız

Bakışlarıma ne bulaştı bilemiyorum

Bir koku bıraktım artık, şehvetten uzak
Islanan bedenimde tortular kaldı
Kırıp geçtiğim aynaların karşısında diz çöküyorum şimdi
Kan kırmızı bir pişmanlığım kaldı ayaklarımda
Affetmeyen kırık aynalara buladım kanımı
Her parçasında utancım kaldı.

Bakışlarım, yoksul bir çocuk kenti sanki

Hükümdarı suskun bir kent bıraktım ardımda
Çocuksu masalları bıraktım bu ülkede
Hep zamansız oldu fetihlerim
Artık vurabilirsin sağlam surlarımı
Çürük duvarlarımda bir bakışın kaldı
Dağıt artık tozdan bulutlarımı
Yağmuruma çamur düştü
Kasırgalar kör etti gözlerimi

Bakışlarım kör artık