Bakışları Şiiri - Muhammed Asım Yayla

Bakışları donuklaştı.
Duvarları taradı gözleri.
Onu arar gibi...
Onu görür gibi...

Onu görmüş gibi,
Dökülmeye başladı yağmur damlaları.
Zamanı geldi, bulutlar sürüklendi
Ve yağmur bitti.
Ama yeniden canlanmadı doğa...
Gökkuşağını aradılar, bulamadılar...
Güneşi sordular:
Giden yağmur bulutları,
Güneşi de götürmüştü peşinde.

Bakışları anlamsızlaştı.
Gökyüzüne dikildi gözleri.
Güneşi arar gibi...
Güneşi özler gibi...

Güneşi özler gibi sustu...
Güneşi özler gibi konuştu...