Bir gün çocuk gözlerle baktım insanlara
Ne kadar büyüktüler
İlginç şeyler söylediler yaşama dair
Masalmış.
Siyasetçi gözüyle baktım insanlara
Nutuk çektim, umut tohumları ektim
Dinlediler, alkışladılar
Kolaymış.
Entel gözlüklerle baktım insanlara
Ne ince laflar ettim, ikinci kadehte
Bir şuh kahkaha patladı kulaklarımda
Adı lemanmış.
Bir de gerçekçi gözlerle baktım, insanlara
Bir ihtiyar maaş kuyruğunda düşüp kaldı
Bir yavrucuk hastane kapısında verdi son nefesini,
O gece sosyete kulüplerinde binlerce kişi
Sanki çıldırmıştı Pompei
Sevgi mi, dostluk mu, iyilik mi?
Neleri yitirmisiz, neler azalmis.
Kayıt Tarihi : 18.4.2003 15:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yüreğinize sağlık!.. @}--;---
TÜM YORUMLAR (1)