Bakışın Yeter Şiiri - Kemal Doğanay

Nasıl özlemiştim nasıl da seni,
Şöyle göz ucuyla bakışın yeter.
Yürekten sevmiştim inanki seni,
Coşkun çaylar gibi akışın yeter.

Bir kutlu sevdaydı gittiğimiz yol
Bükülmez dediler çelik gibi kol
Yeter ki dünyada bir kez mutlu ol,
Göz nuru döktüğün yakışın yeter.

Kervansarayların kapısı çoktur
Çektiğim dertlerin dermanı yoktur
Günü geldiğinde kavuşmak haktır,
Altın elmas yüzük takışın yeter.

Maziyi sorarsın bundan sana ne
Deme bu işlerden artık bana ne
Hancı bilmiyorsa şimdi hana ne,
Dünyaya örnektir nakışın yeter.

DOĞANAY'ım elim kolum bağlanmış
Sanırsın sendeki yürek dağlanmış
En kötü gününde birlik sağlanmış,
Şimşek gibi kalbe çakışın yeter.