Bir tahta dolap önündeydi son resmin.
Bir kırmızı mintandı üstündeki.
Arkadan topuzken saçların,
Dökülen perçemleriyle kapatmıştı yüzünü.
Gözlerini görmeyeli nede çok oldu?
Dalıp gider gibi bakar mısın hala?
Buğulu bakış buna mı derler bilemem?
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
