Bakışımız Şiiri - Naki Aydoğan

Derinden bir kız bakıyor
Bir oğlan öpüyor
Dedem ebemi bir fotoğrafında
Yaşlansa da insan gözleri iyi görmese de
Bakışları değişmiyor
Eğilmişler çocukluklarına çocuk kalbinde
Ninem bakıyor dedem öpüyor
Biz torun tombalak çocukları gülümsüyoruz
İşte açan bir çiçek bir resim
Geçmişin derinliğinden gelecek açıyor zaman
An bakma kaçır zamanı istersen
Sürgün vermiş bir kere gülümseyeceksin
Güleceksin
Dur ağlama demeyeceğim ağla sen
Buğulanan gözlerinle bulutlanan gökyüzü gibi
Duygun yoğunlaştıysa ağla sen
Edebi sürsün bu sürgün, filiz versin neslimiz
…
Resimden alıyorum bakışlarımı
Sağıma soluma çevreme bakıyorum
Dışarıyı seyrediyorum
Herkes kendi halinde, oturuyor
Kalkıp geçiyor
Yürüyor kayboluyor görüş alanımdan
Düşünüyorum da canlı varlığız
Yerde taşın toprağın üzerinde eşyamızın içinde
Ama nereden bakıyoruz
Çocukluğunu yitirmeyen çocukluğundan
Yetişen yetiştiği yerden
Ama ilk aklımızın erdiği yerden bakıyoruz
Vardığımız yerde mutlu veya umutlu ama mahzun…
Yalnız, tuhaf gelen kendiliğimiz içinde
Siluetimiz, ruhumuzun dışında etimiz
Güzel çirkin ama canlı anlamlı duruşumuz
Hem ayrıyız hem etkiliyiz bir birimize karşı
Yadsıyamıyoruz bir birimizi hiçbir zaman
Hoş görmesek te bazı davranışlarımızı
Atamıyoruz evrenin dışına…
İtsek düşürsek ölse bile içimize gömeriz
Ecelimiz gelse ölsek bile hala tartışırız rahmetimizi
Mezarlardan geçerken nasılda irkiliriz, duamızı ederiz
Demek ki doğum ölüm geçici aslımız baki
Bakışımız.
Ebemin bakışı dedim öpüşü bizim görüp bakmamız
…
Kız dirseklerini koymuş masaya
Başını avuçlarının içine almış
Kafası nerede
Canı sıkılmış ne düşündü de
Bakmıyor bile
Nişanlısı asker bu kızın düşüncesi asker
Eylemi sabır bekleyişinde