Bakışımı Nakışladım 1 Şiiri - Enes Gürbüz 3

I.
çocuksu bir bakış beslerim evimde
ablam nakışlar onu kanaviçeye
özenle
annem kuş olup uçarken rüyamdan
ben henüz bebektim
karanlığı giyinip yürümeye başlamıştım
bu nedenle renksizdi dünya o zamanlar
insan yoktu
günahlar dökülmüyordu şarap şişelerinden
herkes eşitti, gördüm
ben bu bakışı besliyorum işte yıllardır
can evimde.

kavak ağacının dallarına yapmıştım yuvamı
atkımı boynuma değil, ağacımın dallarına bağlardım kışın
üşümesin diye
göç mevsimi geldiğinde,
ibrahim’le mekke’ye,
muhammed’le Medine’ye hicret ederdim

ama şimdi…
bir kanadım kırıldı
uçamıyorum ve maziye
planörle

vücudumdaki tüm kan beynime sıçradı
ve ben bir insanım
insanda da hayvan hücresi vardır
mıknatıstır da aynı zamanda insan
yakışıklıysa eğer
tüm güzelleri kendine çeker
bir manevî manyetizma içerisinde

çocuksu bir bakış beslerim evimde

nakışlarım onu kanaviçeye, özenle