on ikisindeyim daha
adım omayra
bakışım az önce öldü
ben yaşıyorum hala
altmış saat oldu
yer yerinden oynayalı
sönüktü uzun zamandır oysa
o anda yandı dağ
ne olduğunu bile annayamadan öldü bakışım
suya boğuldu hayallerim
annem kim
sen kimsin bilmem
uzakta kaybolan şehirlerde kimler doğdu bilmem
ben ölüyorum
kapkara bakışımı sizlere bırakıyorum
elinizi verin çok üşüyorum
bakışım tüf yemiş
bakışım yanan dağa özenmiş
ve ben her bakışta üşüyüp sonsuzluğa uzanıyorum
Kayıt Tarihi : 23.1.2007 12:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
http://www.milliyet.com.tr/content/galeri/tamsayfa/50yil/default.asp? id=31 bu fotoğraftan ilham alınmıştır
TÜM YORUMLAR (1)