Bakış Açısı Şiiri - Zişan Türkcephe

Hepimizin iyi veya kötü gördüğü bakış açıları vardır. Ya da şöyle söyleyeyim, olanı, olduğu gibi gören bir bakış açımız. Peki siz, bu bakış açısını değiştirmeyi hiç düşündünüz mü? Farklı olabilmeyi, farkındalık olabilmeyi? Her güne farklı uyanmayı, olanı olduğu gibi değil de olduğundan daha da ötesini görebilmeyi, her gün farklı pencerelerden bakmayı, kötüyü değil de iyiyi...
Neden olumsuz bir olay sonucu mutsuz hissetmek yerine daha da mutlu olmayı tercih etmiyoruz, karamsarlık bulutları üstümüze çökerken kabulleniyoruz.
Oysa, belki de her şey sana olması gerektiği gibi sonuçlanıyordur. Belki de evren sana mutluluğu sunuyordur.
Tercihler yapıyoruz. Yaptığımız tercihler sonucu ise o yolda ilerliyoruz. Karşımıza çıkan engeller ne kadar zorlu bir yolda olduğumuzu söylüyor, aynı zamanda vazgeçmeden ilerlemeni... Yorulduğunu biliyorum, kötü hissettiğini… İçindeki mutsuzluğu ama her şeye rağmen hiç yılmayan dik duruşunu..
Gözyaşlarını biliyorum, gözyaşlarına rağmen gülümseyen ışıltılı gözlerini...
Hayat bazen mükemmel olmayabiliyor, zaten mükemmel bir hayat düşünemezdik. Her şeyin toz pembe olduğu bir hayat, sıkıcı ve amaçsız bir hayat olurdu bence. Seni sen yapanlarla ilerle yoluna, seni sen yapan gözyaşlarınla… Seni sen yapan ışıltılı gözlerinle… Seni sen yapan kahkalarınla... Unutma, hiçbir umut, sen umutluyken gelmez. Aksine, umutsuzluğa düştüğünü hissettiğin vakit seni kucaklar...
Hoşça kal Meyus'un umudu...