Bakış Şiiri - İdil Kansu

Severken elleri acıtırdı sert adamın

Oysa ben tutup kaldırınca dağılan kurabiyeler gibi

Daha az evvel dağıldım

İçeride uyuturken bebeğimi

Kimselerin gözüne bakmazdım konuşurken

Çünkü göz göze gelmeyi ziyan etmemeli

Ama o,

Bir kere baksa

O okyanus gözler bir kere baksa..

O an ılık bir suya atlarcasına bedenim

Üşümeyi unutsa

Bir kez baksa içime nemli bir çift göz

Sevgi neymiş, anlayabilirdim.

Anlatmadı kimse, bilemedim