Öyle bir bakış ki o,
Değer değmez gözlerine
Tutukluk yapar bedenin
Nefesin yetişemez kalp atışlarına
Titrersin
Sıcak sular akıyormuş gibi başından aşağıya
Hissedersin ayaklarına kadar
Kalakalırsın öylece
Susarsın
Kelimeler düğümlenir boğazında
Konuşamazsın
Zaman durur,
Boşlukta yalnız başına kalmış gibisin
Ne oldu?
Kimsin?
İlk defa, belki de son defa
Kendin değilsin
Uğultular gelir kulaklarına
Anlayamazsın
Teslim olmuşsun
Tutsaksın artık bir çift göze
Direnemez asi yüreğin
Sen, sen değilsin
Rüzgârda savrulan yaprak,
Kaptansız gemi gibisin
Duygularına kelepçe vurmuş gözlerin esirisin
Evet sen, sen değilsin
Ve artık seni şekilden şekile sokan
O gözlerin eserisin.
Aralık 2019
Mahmut ÇalışkanKayıt Tarihi : 21.12.2019 16:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mahmut Çalışkan](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/12/21/bakis-140.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!