Bakış Şiiri - Hasibe Tülüoğlu

Sustum, çığlıklarımı kucaklayıp sessizliğine.

Çocukluğum ağlıyor olunca da bıraktım.

Elinden tuttum anneliğime koydum.

Ana-kızı kavuşturdum,sustum.

Cümleyi tamamlamadım.

Nasılsa isteyene bir bakış da yeterdi.

Durdum.

Yola revan oldum.

Öncesizdi nasılsa kayboluşlar,

Bulmayı beklemedim.

Bitmişti anlatılacaklar

Bildim,yormadım kelimeleri,sustum.

Çiçeğin rüzgarla dansını izledim.

Yaprağın kendini yerlere atışını duydum.

Ne çok konuştum dedim,sustum.

Gökkubbenin asılı durduğu yerde.

Sözcüklerin asılı durduğu yer de,

Cihanın oluşu hem de,

Kuşların konuşu demde.

Ne çok ihsan var,ne çok perde.

Bilemedim sustum.

Ne ola ki bunca işin başı

Hem yoldaşı hem sırdaşı

Bir garip eğmiş başı

Sırlar içinde sırdır dedim,

Sustum.

Susunca duydum.

Susunca konuştum.