Kirli bir çarşaf gök,
orada, ekin tarlasında
bir kız gözlerini yummuş
sarı bir dinginlikte
yüreğindeki kanat seslerini dinliyor.
bir ışık, bir ses –çarşaf yırtılıyor-
şimdi yağmur damlaları,
gümüş bir toka kızın saçlarında;
şalını örtünüyor telaşla.
adam geliyor, sanki hep oradaydı,
ve güneş elleriyle şalı çekip alıyor.
kızın yüreğindeki bütün kuşlar gökyüzüne uçup
daha önce hiç duymadığı güzellikte şakılar söylüyor.
Kayıt Tarihi : 22.7.2011 15:58:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nihan Işık](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/07/22/bakirenin-dusu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!