Bakire Yüreğin Şiiri - Savaş Özkan

aşık oldum dostlar,
yok yok! bu sefer
bildiğiniz gibi değil,
ne bir gülüşü için
uğruna bir servet
feda edilecek gamzelerine,
ne gözleriyle
insanın rotasını
şaşırtan bakışlarına,
ne yanından geçerken
duyu organlarımın
ayarını bozan
kokusunun vazgeçilmezliğine,
ne yürüdüğünde
yerleri titreten
alımına ve endamına,
ne konuşurken
karşısında oturan
ağzı ayrıklarda
bıraktığı hayranlığa,
ne yazı yazarken
parmaklarının kalemle
dans edişine,
ne kıyafetleri
helal olsun yaaa! ! !
çuval giyse yakışıyor
kıskançlık söylemlerinin
arasında taşıyışına,
ne yemeklerde
ağızlarını şapırdatanların
aç değilim sağolun
ben.. ben sadece su
alayım tarzında yalanlara
bıyık altı tebessümüne,
ne telefon konuşmalarında
canım nasılsın?
diye hitap ettiğinde
iştahları kabartan
ses tonundaki
sahte heyecan ifadelerine,
ne düşmeye hazır kıt’a
sazanları oltaya düşüren
ara gazı vermelerine,
ne kumaş eksikliğinden
mini kalan eteğin
dikilmemiş tarafında
derin yırtmaç şeklinde
oluşan görüntünün
dayanılmaz cazibesine,
ne giydiği bluzlerin
sözüm ona
degaje yakasının
modelindeki işçiliğe
bakakalan gözlerin
şaşı beş oluşlarına,
ne sana söylenmiş
öze olmayan sözlerin
seviye derecesine,
ne gülüşmelerin
arasına sıkıştırılan
kaçamak bakışlara,
ne gördüklerini
zannettikleri görünenlerine…
ne duydum denilen
cicikli sahte sözlerine
yok yok! ! !
bu yazılanlara
aşık olmadım dostlar.
ne şanslıyım ki
ben; kimsenin
göremediği, duyamadığı
dokunamadığı ve ulaşamadığı
bakire yüreğine aşık oldum.