Yokluğa uzanan ellerimiz,
İşlerken bakire toprağı,
Sarkar ağzımızdan bitmemiş türkü ve sigara,
Yakar oluklarımıza kadar boğazımızın,
Ve bittiğinde düşer boşluğa.
Yakar yeşil ümitlerimizi,
Köklerine kadar inen ağaçlara…
İnançsızdır dünden kalan her tarlamız,
Bilmek istemez solan her dalın baharını,
Umutsuzca öyle bir gebedir ki yarınlarına,
Umutları doğurur ve belki bir parça da güneş,
Yakar, aydınlatırız karanlık sayfaları ama,
Görmek istemeyen için hepsi faydasız,
Hepimiz anlamsız.
Bu dallardan sarkan umutlar bizim,
Bizimdir ışığa doğru açan her gölgenin kokusu,
Bize aşıktır doğanın o işleyişi kusursuz her solunumu,
Verdiği her nefesiyle bize ait olanlarla,
Aşığızdır sana, senin yanındakilerden fazla,
Aşığımdır sana her zamankiden fazla,
Ve sende aşık olsan bana,
Ve sende varsan farkıma.
Birleşsek sonsuza.
Kayıt Tarihi : 1.12.2013 20:07:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!