Bakire Olmayan Umutlar Şiiri - Burak Özk ...

Her gece mum gibi titriyorum onu bir kere daha göremedikçe
Saçlarımı okşayacağı geceleri düşlerken utanıyorum
Ve ona çok kızıyorum beni görmüyor diye...
Ve beni almıyor diye...
Beni hiç korumuyor diye...

Bana aşkla sarıl
İstersen kemiklerimi de kır
Aşk insanı öyle aptallaştırır ki akıl hastaları kıskançlıktan kudurur
Aşık olunca karnımda kelebeklere yer açarım, ayaklarım yerden kesilir

Gerçek bizi evine buyur eder mi?
-Buyur, buyur
Gerçek ensemizde boza pişirir mi?
Hayaller beni gerçeğe sürükler mi?
Ümidin sırtına tırmanıp aşk bayrağını ilk ben almak istediğimden...

Doğru söyle lambaları sen mi kırdın?
Fakat kalbini bu denli karanlıkta bırakman hiç doğru değil
Oysa bir el feneriyle bile aydınlatabilirdim yollarını
Belki de daha etkili olurdu gözlerimdeki umudun ışıkları
Ceplerimdeki umuttan geriye şimdi sadece kırıntıları kaldı
Uzak duruşun umuduma her tecavüz ettiğinde bir sigara yaktım
Göğsümün sol cebinde artık bakire olmayan umutlar taşıyorum ben, işte bu yüzden