Bakır yüzün Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

bakır yüzün

doğa her zaman sanattan daha doğaldır
sırf bu yüzden bile şiirlerim doğalınla boy ölçüşemez
doğal şiirsin hazem, gözyerim
cimri olmayacak döl yatağında kımıldayan tohumum, keskince.
özümü biçimleyen duygu dilbirliğimsin.
şairim kimsesiz 'ben' im oysa, metropol yalnızıyım.
bütün kent ozanları gibiyim yalnızlaşan.
ozan doğaya benzer yaratır ama sırrını söylemez.
susuzdur ağzım diline dudağına.
etken, savaşkan sevincimsin şehir yalnızlığımın umarı.
duyu eşitim, yaşamı uyaran müziğim.
iksir taşı olsun yüreğim ama bakır yüzün bakir kalsın.
göğsüm acının beşiği nicedir.
ayrılık sütüyle büyüttüğü  çerağ-ı gönlüm yurdunda.
ağzım ormanının bülbülüdür acı dilim, hep feryad-ı figanda. 
alçak gönüllü yücelik yakarışımsın,
gönül rahatlığıma ateş düştü gel söndür, gözlerini serp bedenini.
gönül rahatlığım ol serinim, gönlüm çekti seni bil.
goncamın bağrındaki kan gülüsün kızıla açılacaksın.
beni acılara çiğnetme, umuda ezdirme.
günlerin hazin eli hep yakasında yüreğimin kederli.
acının pası gönül aynamı kararttı.
isa'nın nefesisin ölen yüreğimi diriletenim bilesin.