İsli bakır tencere,kaynadı közde.
Çocuklar uyurken,hasır üstünde.
Geçerken günler,dertli yüzlerde,
Anılardan tozlar üflenirdi dillerde.
Şimdi acılar yanar,küçük elinde,
Hasretle ağlar,sallandığı beşikte.
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
