Kim düşürdü aklına
bir öpücüğe bir kent sığar
yalnız çocuklar ağlamaz
ah bakır saçlı kadın
gülüşünün tanrıdan haberi yok mu?
üşüyen ellerim değil yüreğimdi
hani bahar tomurcuklanırdı ya
taze meme uçlarında
köşeyi dönsem deniz biliyorum
vurulmasaydım hayat bağımdan
bahar saçlı kadın dedim
sazlar sustu, sözler düştü
soğuk kent sokakları
cinayetlere gebedir biliyorum
bir dokunsan cenneti bulacağım
yaşamak ölümün diğer tarafı
derdi bakır saçlı kadın masalında
ve uyurduk ayasofyanın eşiğinde
sabaha kaç var martılar bilirler
biz bilmeyiz suda nefes almayı
anneniz size öğretmedi mi
düşlerin yorgunluğu düşer saçlara
aç sırtlanlar gibi böğürür
aşılmamış tepelerin ardında
ellerine kan bulaşmış bir diktatör.
Kayıt Tarihi : 11.7.2020 23:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Umursamadan sevilmiş ama umarsızca uzaklaşılmış yaşanmışlıklar vardır. Bir düş gibi hatıralarınızda yerini almıştır. Zaman asla onun eskimesini sağlayamaz; ilk günkü gibi tazeliğini hep korur. Bir yerde aniden bir kırılma olmuştur zamanda ve onunla yollarınız kesişmiştir. O an tanrının bile hükmünden uzaktır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!