yokluğu aradım
ışıklarını zamanın
büyük atların ürktüğü nehirleri
yamaçları bürüyen ellerini
insan odalardır, sessiz
betondan, kablodan, eşyadan akan
bulsam
düzlüklerde, köprülerde, sularda
kayıkların delirdiği geceyi
ışıklı sazlıkların solumasını
kasabalar geçtiğimiz
pencereyi açıyorum
ölüm ve unutuş
bahçede gül hatmi
senden ve her şeyden.
Kayıt Tarihi : 6.10.2018 16:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!