Bakır Akşamlar Şiiri - Yener Sezgi

El yordamı ile yerini yoklar,
Duvarda çatlaklar emer zifiri.
Bir asır devirmiş eller ayaklar,
Soğuk pencerede keser demiri.

...Ayazdan titriyor buz tutmuş camlar,
...Bakır gerdanlığı takmış akşamlar.

Kaç perdelik sahne ömür dediğin,
Nagalib ayrılmış her seferinden.
Bir umuttur işte gelir dediğin,
Nefesler çekilir yine derinden,

...Bakışlar dikilir kızıl guruba,
...Akşamlar yavaşça giyinir urba.

Bir nefes, iki göz, iki el, ayak,
Yaslanmış duvara ömür tüketir.
Dayanır bastona yalpalayarak,
Sökülmüş bir kilim eskimiş sedir,

…Hüzün kaynatıyor ocakta kazan,
…Akşamdan gün çalar mevsim-i hazan.

Kim baksa üzülür soluk rengine,
Tanımaz yüzleri tozlu aynalar.
Yenik düşer hayat zaman cengine,
İki damla akıp yüzünü yalar.

…Kapalı kapılar saklamış neler.
…Akşamın koynuna girer gölgeler,

Son mevsimde uzar bitmeyen kışlar,
Odalar sırt vermiş büyümüş çatlak.
Acı ninnileri söyler bakışlar,
Taş duvar dibinde eski bir yatak.

…Her gece ölüme yakın yatmakta,
…Akşamın döşünde güneş batmakta.

Yener Sezgi/ 220422