Bakıncak Şiiri - İbrahim Furkan Tümay

Dedem üzüm yerken, ruhum kamaşırdı,
Misyoner incili, bakırdan kazan,
Kerpiç ev ve bir temmuz günü,
İzler bırakıp gitti,

Arandım, otogarlar tarandı,
Bir acil servis hemşiresi,
Ensesi oldukça kalın, bağırdı,
İzler bırakıp gitti,

Gözleri çamurlu akan su, pis ve bulanık,
Kafasını sopa ile parçalayıp öldürdüğü,
Eşi bekler kapı eşiğinde,
İzler bırakıp gitti,

Ya peki onca düğün sahibine ödünç verdiği,
Basma entarisi ve demiryolları saati,
Onlar, onlarda bekler miydi kapı eşiğinde,
İzler bırakıp gitti.