Bakınca Şiiri - Cemalettin Yıldırım

Oradan bakınca ağlayanların karnı tok,
Buradan bakınca tebessüm edecek sima yok.
İsimler farklı ölümler aynı,
Dakikaların acelesi saniyeden çok.

Yolların zikzağında çarpışanlar var.
Kesişmelerde adıyla bitiyor eyvahlar.
Aslında kazınmış yüreklere manalar,
Okumasını bilmeyen kalpler boşuna atar.

Yürüyüşlere sıkışmış adımlar çelmeleşiyor.
Düşenlerin elleri yaralı düşler kanıyor.
Var mı hatırları soran aynı sudan yudumlayan,
Simalar hafızada kaşlarını çatıyor.

Dolambaçlı inanışlar bakışları yoruyor.
Farklı açılarda hisler daralıyor.
Kahramanlar isimsiz meskenleri çürüyor.
Doğrular kaldırımlarda tekmeleniyor.

Boyutlar devriliyor, mekânlar çekiliyor.
Öteler keskin ayaklarım basamıyor.
Parmaklarım yaralı adımlarım sarılı,
Akan kanlarım yüreğimden sızıyor.

Resmedilen ayrılığın hatırası galerisi uzuyor.
Ardından nefes kesilip toprak serpiliyor.
Acıdım demek yetmiyor, yürek sızlıyor,
Seferin seyri, herkesin önüne çıkıyor.

Sarı Saçlı'ya da bir gün ölüm bulaşıyor.
Tırnaklarını asfalt törpülüyor
Topukları kırılıp yere bastığında,
Son takatiyle menzile uzanıyor.

Pay almak isteyen görmeli ortak böleni,
Varlıktan ardışık dizilişleri,
Birileri hep aynı yöne gideli,
Varışlar belli ki Arş'ın gölgesi...