Çiçekler getirdim bak ellerimde
Çiçekler ilk cemreden düşen gönlüme
Adım adım sözlerim karşısında gözlerin
Tebessüm edişin kuytu bir varlığın gölgesinde
Debisi yok hislerimin
Yorgan altında üşüyen sırtlar var
Her dokunuşta sızlayan
Çıplak bir yaz akşamını andıran ellerin
Sevmenin en yalın hali
Gidişlerin en acımasızı
Yıllar geçiyor bak üstümüzden
Zaman dedikçe işliyor çehrelerim
Sessiz geceye sunulan
Kendini kaybetmiş bir yolsuz varlık
Kararmış alnında kamaşık onlarca harf
Alsa ya! veren şu verdiği bedeni
Sonu belli kelimelerde bu kadar engel neden?
Kaybedenler vardır bazen
Daha doğmadan
Gün batımına yakın
Sızlayarak çıkan oluklarından
Belli değerler,
Bu yüzden belki de küçükken,
Aşık olmak için büyümek isterdim...
Vahdeddin ARPAG
Vahdeddin ArpagKayıt Tarihi : 26.3.2018 15:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!