Ben hiç yıkılacak adam değildim
Tutulmasaydım sana böylesine
Şimdi bilmiyorum nerdeyim kimim
Yollarında paramparça gözlerim
Uykularım kaç zamandır dağınık
Nasıl uyanmasın doğa
İliklerine gün ışımış
Bahar değmiş suya toprağa
Bir köşede ağlıyor kış
Çiçeğe durmuş sabır ağacı
İstanbul adamı şair yapar
Eminönü Beyoğlu Kadıköy Adalar
İşte korkunç güzelliğiyle Boğaziçi
Sımsıkı kucaklamış yavrusu Haliçi
Sabahları bir başka uyanır yaşam
Bir başka kavuşur geceye akşam
Nicedir kaygı işliyoruz gergefimizde
Can derdimizden unutmuşuz gülmeyi
İçimizde ha bire nefret büyütüyoruz
Sağırız en sıcak merhabalara bile
En olmadık yerlerimize sinmiş kuşku
Gitgide yaşamdan yakınır olduk,
Çevreye kuşkuyla bakınır olduk.
Eş dost edinmeyi geçtik bir kalem;
Kendimizden bile sakınır olduk.
Sevdiğini bir tren alıp götürmüş
Artık çeker durursun hep bu yükü
Tutuşturur canını bir kırık düş
Çaresizsin tükenmeye doyarsın
Çöl gibisin çağıltısız bulutsuz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!