Bakı’ye Nazire Şiiri - Mehmet Fatin Baki

Ey sevgilim, lûtfeyleyip âgûşuna aldın beni
Yalnız küçük bir bûseyle sevdâlara saldın beni

Bir uhrevî derde düşen şâirlere dostum diyen
Âşıka derman vermeyen hülyâlara saldın beni

Köyden uzak illerde ben, bir tek suçum sevmek iken
Husûmetin bilmem neden dünyâlara saldın beni

Dağ deldirip Ferhat gibi, yol kaybeden Mecnun gibi
İklimlerin en çirkini sahrâlara saldın beni

Söz verdiğin vuslat için yüzlerce kez ettin yemin
‘Yarın dedin birgün dedin ferdâlara saldın beni’ (1)

Gurbetzede Mehmet Fatin göz yaşlarınla hasretin
Doldurduğu, en çok derin deryâlara saldın beni

(1) Baki’nin gazelinden
Âgûş = kucak
Uhrevî = öbür dünya ile ilgili
Husûmet = karşıtlık, düşmanlık
Ferdâ = gelecek zaman

Müstefilün müstefilün müstefilün müstefilün
/ / . / / / . / / / . / / / . /

Gazel

Hattım hîsabın bil dedin gavgalara saldın beni
Zülfüm hayalin kıl dedin sevdalara saldın beni

Geh ebr veş giryan edip geh bâd veş püyân edip
Mecnun-ı sergerdan edip sahralara saldın beni

Vaslım dilersin çün dedin lûtf edeyin olsun dedin
Yârın dedin birgün dedin ferdâlara saldın beni

Yusuf gibi izzette sen Yakub veş mihnette ben
Dîl sakin-î beytül hâzen tenhalara saldın beni

Bakî sıfat verdin elem ettin gözüm yaşını yem
Kıldın gârik-î bahr-î gâm deryalara saldın beni