Baki Şenel Şiirleri - Şair Baki Şenel

Her sabah uyanır uyanmaz
Elim telefona aklım sana varıyor
Kaçıncı gün saymadım
Korkarım aşk beni yeniden sınıyor.
Yine çok severim lakin
Hep eylül gibi oluşun beni korkutuyor

Ömrümün en güzel manzarasıydı gülüşün
Baharın ilki ile tanıştım sayende
Bir lokma sevginin savaşındayken insanlık
Yarı açık kalplerde gün sayıyorken birileri
Girişim yasaklandı dünyana .
kendini bilmez onca acı kestiğinde yolumu

Rüzgâra asıp uçurduklarımın
kanadı yok sanıp düşer mi sandınız
Ben şairim
şiirden ayırmaya yetmez gücünüz
Kaç ölümü ertelemişim gaflettir bu düştüğünüz
Ne rüzgârlar vurdu dalalıma

Anılarımız var iyi bak onlara
Ben bu kışı çıkaramam
Sana da kırgın değilim
Bilmediğin bir şey daha var ki
Seni severken hiç mola vermedim ben

Kurulmamalıydı ayrılığa saatimiz
Tam da burada başladı ufak tefek gitmeler
Aklımızın yetmediğini kalbimize yükledik

dilimizin suçu neydi ki
Kabahat aşkla bakan gözlerimizin değildi

Eski bir şarkıyı eski bir fotoğrafı
Eskitmeden saklayan ben .
Seni arşa çıkartıp
yere düşen yine ben
Sen de kalkmış bana sevdim diyorsun .

Ben bunca yolu seni özlemek için mi geldim buralara
Başka güzel yanı yok muydu seni sevmeleri
Çoğaldı be kadınım çoğaldın
Ne sığdığın oluyor geceye
Ne de söndüğün oluyor gecede
Yüzün geldikçe aklıma özlüyorum

Gönlüme söz geçiremiyorum
En olmadık zamanlarda özlediği oluyor seni
Gülümsemeler dolu eski pozlara
Hüzünler asıyorum.
Bahar şenliklerinde kartopu oynuyor çocuklar

Ayrılığa bir bahane buldular
Hiç yere kesildi cezası yüreğimin
Savunmam alınmadan öylece
Bir peygamber gibi çarmığa gerdiler
Bilindik tüm doğrularım alaşağı edildi
Arkamda dediğim dağlar

İsteseydin gelirdin, gelirdin her şekilde
Rüzgârla eser, yağmurla düşer
Tutunup bir kuşun kanadına,
Sarılıp baharın son ayına
Kışlar, karlar üşüşmeden damıma