Baki selamlar Şiiri - Tunay Bozyiğit Sey ...

ah eski hüzünlerim nasıl da körpe ve toydular,
anlamadan yaşardım kırık giderdi...
şimdi öyle mi kapkara güneş gibi kaplıyorlar yüreğimi,
susuyor geri kalan neyim varsa
haytalığa hoyratlığa dair...
susuyor gözlerimin ağustos böcekleri,
ellerimin hüneri
susuyor ve kuruyor dilimin terlemeleri
ve acımda mor menekşeler açılıyor geceleri...
unutulmuş gücenik türküler yapıyor beni
bir de dağınıklığa duruyor yüreğimde aşk
öyle ki ellerimi unutuyorum...
iyi ki de unutuyorum...
bana mı kalmış toparlamak aşkı ?
kavrama kapatmak
sıfatı başına nöbetçi dikmek?
ya da allı pullu eylem elbiseleri giydirmek eynine
aşk dağınık bir çıplaklıkken güzeldir belki...
öyle yaşanmak istiyorsa ya da
yaşamak yapmalı o zaman aşkı...
ey aşk!
kendine beni de kat biraz
ekim hüznünden geçerken gölgen yap istersen
ki hazan şiirim olsun benim...
sarı sarı yapraklar gibi dağılsın dizelerim
eş olsun dağınıklığına...
ekim de doğmak istiyorum anam için,
dibek sesinde
uyarsa ayın ondördü olsun
alamutun da gönlü olsun
beni yeniden doğuran alamutla aynı gün doğalım...
bu şiirin son dizesini arıyorum şaşkınca
başladığım hüzne dair olsun mümkünse
baki selamlar bulana....