Baki Ergün Şiirleri - Şair Baki Ergün

10 Nisan Carşamba bir ő ğle vakti,
Kutsal bir durakta bulusan bizdik.
O anda dű nyalar benim olmuştu,
Sevgiyi paylaşan, coşturan bizdik.

Bir tatlı bakışlar aşina yű zler,

Derdim dağlar gibi bitmek bilmiyor
Umut yok ben şifa bulmayacağim
Talihim ters gitti kader gű lmű yor
Belki de bahtiyar olmayacağım.

Çılgın,deli,vurgun,aşk ne varsa

Hayat umudumu bana sen verdin
Her hecemde lisanımda sen varsın.
Ruhuma işledin kalbime girdin,
Vucudumda ve canımda sen varsın.

Seni gő rdű m sona erdi her acım,

Uludağ’dan Ulgar’a
Azamet var,ihtişam var,Ulgar’da,
Sű s gibidir o gű zelim diyarda,
ATA’dan yadigâr o şirin yerde
Asırlardır mekân tutar Posoflu,

Okunur
Dokunsam gurbetin dertli teline,
Dő kű len nagmede hicran okunur.
Bıraksam gő nlű mű kendi haline,
Hű zű nlű bir şarkı her an okunur.

Posof’un Destanı
Gidermek mű mkű n mu bunca ő zlemi..
Yű reğimde hicra’ı var Posof’un.
Zirvelerden nazlı nazlı sű zű lű r,
Dağlarında duman’ı var Posof’’un

Bir kendimi bir de onu dinledim,
Usandın gő nlű mű n şikayetinden,
Hoşnut olsun diye çok yol denedim,
Sorumlu değilim nedametimden.

Israrla,inatla bir yâr bul, dedi

Atatű rkçű lű ğű n yű ce kalesi,
Bu gű zel yurdumda yıkılmış gitmiş.
Solmuş “LAİKLİK”in gű lű ,lâlesi,
Kemalist atılım tű kenmiş bitmiş.

Başlatılmış “Hac vesakal” yarışı,

Leyla’nın Mecnun’u
Öyle bir aşka dű ştű m ki, Mecnun’uyum Leyla’nın,
Bulmak için yola çıksam Sam da bir, Hicaz da bir,
Şimşek çaksa, dolu yağsa yű cesine yaylanın,
Tufan beni durduramaz yel de bir poyraz da bir.

Bilirim
Irmaklar dindirmez susuzluğumu,
Başlayan yangını benden bilirim.
Talihsizliğimi mutsuzluğumu,
Dű nyaya geldigim gű nden bilirim.