Bakarsın Pişmanlıkların Harman Olduğu Ye ...

Dün gece yine ağladım!
Duygu pınarlarımı boşalttım.
Islattım yastığı sabahlara kadar.
Gönlümün derinliklerini ferahlattım.

Maziden süzülüp gelen anıların,
Omuzlarımda hissettim ağırlıklarını.
Canımı yaktı, bunca yıl içime attıklarım.
Gözyaşlarından başka teselli bulamadım.

Kahreden yıllar dönmez ki geri.
Kor olup çıkar, bir kere kalpten girdimi aşk içeri.
Yalanı inkârı, tesellisi olmaz bu yolun.
Artık uğursuz bir fırtınanın ağları, örer kaderi.

Anlamsız bir yalnızlığa düşersin.
Milyonlarca mahşeri kalabalıklar içersinde.
Çığlık atmak, isyan etmek istersin, boğazın düğümlenir.
Bir tek kelime etmeden, boğulup gidersin çaresizliğinde.

Hasret susuzluğunda solan bir gül,
Belki umutsuzluklar içinde heder olan bir ömür.
Ekmişsin bahçeyi başında beklersin,
Bir umut, bir dua belki yağar yağmur, bir gün.
Bakarsın, pişmanlıkların harman olduğu yerdesin.