Bakarken arkasını görmeyi anlıyorsun, ar ...

Rüzgar, yeniden nefes alırmış gibi delicesine koşuşuyor sokaklarda,
için için bir yağmur kuruyup yanaklarında, yeniden hayat bulmaya çabalıyor
yaşamın acısı dağılırkeninsanın içinde;
bir kare fotoğrafa sığı veriyor bütün hayat,
bütün ağırlığı kaybolurken ruhunun, doğmuşluğun ölmüşlükten yada öleceklikten farkı kalmıyor artık.
yinede kendini dışında görmek gibi bir his kalıyor adamın sırtında
ve eziliyor ağırlığı yüklendikçe yaşamın,
işte o zaman doğmuşluk bir acı tad bırakıyor dilinde insanın,
o soyut, o herkesten uzak ama herkese yakın yerlerde,
kendi yalnızlığına alışıyorsun,
alışık ve uzak ve bakarken arkasını görmeyi anlıyorsun,
bakarken arkasında yaşamayı farkediyorsun zamanın,
koşmadan yürürken büyüdüğünü fark ediyorsun koşmadan yürürken,
o zamanlarda bir ruhun kalıyor içerinde, elinde avucunda ne varsa arkasında bir ruh kalıyor içinde
.....