Çocuğum gibi baktım gözettim seni
Sevdiğim için yaptım bunların hepsini
Pişman değilim yine bakarım dön geri
Ev boş her odada ararım senin bedenini
Yoksun yok olmuşsun şu yalancı dünyada
İçimdeki sızın oturmuş yerinde duruyor hala
Benim ömrümde bundan sonra seni aramaya
Yetermi bilmem hangi alan hangi yerde buluşmaya
Sabah rüzgarı gibi sert estin ve geçtin
İçime öyle işlemişsinde tüm bedenimi seçtin
Başım gözüm vücudumun her yerini inletirsin
İnan senden başkasınada şu gönlümü vermedim
Bir tek uykularımda hala neden göremiyorum seni
Uyanık oldumu,yalnız kaldınmı düşünürüm geçmişini
El ele tutuşmayı öğrettin,benimse çevreden çekindiğimi
Sabırla bekledin öğrettin bana tüm bildiğin medeniyeti
11.03.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 11.3.2008 12:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yaşarken eşim çok şeyler verdi aldım bunlardan biride el ele tutuşmadan utanmamdı
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!