Nice mucizeler gördüler, ama gel gör;
Gerçeği görememiş baştaki gözler kör.
Çünkü nefis doyumsuz; insanoğlu nankör…
Dünyevileşme tutkusu bunda baş faktör,
Şeytan oynattırır, sanki teknik direktör!
Durum böyle olunca kalpler katılaştı,
Katılaşmak şöyle dursun hatta taşlaştı.
Merhametten yoksun oldu, haddini aştı…
Taş, kendinden de katı olan kalbe şaştı;
Kullukta aslolan nefis ile savaştı.
Öyle taşlar vardır ki; kalbe taş çıkartır,
İçinden akıp duran nehirler fışkırtır,
Yarılır; insanlar için sular akıtır…
Allah korkusu onu yerinden kopartır.
İbret al taştan; sabrını ve şükrünü artır.
Bakalım! Bizdeki kalp, kalp mi yoksa taş mı?
Şeytan apaçık bir düşman mı arkadaş mı?
Allah korkusundan gözler kuru mu yaş mı?
Ayıkla kalbinin taşını, demirbaş mı?
Sonra test et atışın hızlı mı yavaş mı?
Kayıt Tarihi : 17.6.2024 20:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!