Bakara (142-147) Kıblemiz Kâbe Oluyor

Müşrik, Yahudi, Münafık beyinsizler,
Aynı soru sormada birbirin izler.
“Niçin kıblenizden vazgeçtiniz sizler?”

Şüphesiz doğu da batı da Allah’ın,
O ne derse kabulüdür Müslümanın.

Bizler; vasat, hayırlı, orta ümmetiz,
Önceden de peygamber geldi şahidiz,
Bunu bize bildirdi Peygamberimiz.

Uyaran gelmedi diye sızlanmayın,
Ortaya çıktı böylece yalanların.

Kâbe’mizin değişmesi imtihandı,
İmanlıyla şüpheciyi ayırandı,
Hidayet üzre olana olağandı.

Üzülme! Allah zayi etmez imanın,
O ki, merhametli Rabbidir insanın.

Yüz gökte, Peygamber vahiy beklemekte,
Allah bunu bilip görüyor elbette,
Müjdeli güzel haber geldi ayette.

Kâbe’ye yönel çok memnun kalacaksın,
Ey Müslüman! sen de buna uyacaksın.

Ehl-i kitaba ne yapsan sana uymaz,
Kibir ve inatçılıktan geri durmaz,
Hakikat ortada ama hâlâ aymaz

Dikkat et, sakın! Onlara uymayasın.
Nefsine zulmedenlerden olmayasın.

Rabbinden gelen doğrudur şüphe etme!
Ehl-i kitap gerçeği gizler, meyletme!
Allah onlardan habersizdir zannetme!

Oğlunu tanıdığın gibi tanırsın,
Lakin bildiğin gerçekleri saklarsın.