Bak zilliye Şiiri - Recep Altunkaynak

BAK ZİLLİYE
Gelene kalp koyup çekiyor öne
Ne dediğini bilmiyor bilmiyor gene
Sefer tası gibi açılmış çene
Zilloş diyor bana baksen zilliye

Önce can diyordu sonra soğudu
Sanki baksırın üstüne kondu
Masalara bildiğin bir meze oldu
Bana zilloş diyor bak sen zilliye

Nasıl sevdiği hiç belli değil
İşlenmeyen maden gel buna eğil
Dokunsam gözüne olacak nehir
Bana zilloş diyor bak sen zilliye

Bastı damarıma beni kudurttu
Bakıyorum artık hapıda yuttu
Kapının sapını bir anda tuttu
Bana zilloş diyor bak sen zilliye

Tesadüf değildi kene yapıştı
Bana karşı çoktan haddini aştı
Saçmalama dedim yinede saçtı
Bana zilloş diyor bak sen zilliye

İnsanın özünde Allah var dedi
Ağaç diktim üstünden yaprağı yedi
Doğruyu bıraktı yalanı sevdi
Bana zilloş diyor bak sen zilliye

Nerden cesaret aldı bilmedim
Sıktı palavrayı yine ben yedim
Sondemi olunca sus artık dedim
Bana zilloş diyor bak sen zilliye
Recep Altunkaynak