Rafa kaldırdığım aşklarımın bulunduğu
Karanlık odamdayım bugün.
Ümitsiz bir aşkın pençesinde
Yüreğim yine amansız acılara sürgün.
Gözlerinden miras ışıkların dokunduğu
Gönlümün parmaklıklarından dışarı baktığım gün
Anladım bu çaresiz sürgünde
Ne de umutluymuş bu gönül.
Raflardaki aşkların birer birer döküldüğü
Karanlık odamı yakarak temizleyeceğim bugün.
İster bencil de, ister kıymet bilmez, istersen nankör
Ama senin için neleri göze almışım en azından bak ve gör.
Kayıt Tarihi : 5.8.2008 04:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!