Bak şunlara fırıl fırıl dönüyor
Kimler kemik atar diye bakıyor
Hiç durmadan sağa sola koşuyor
Koltuk için, kendini de satıyor
Adam olsan adam gibi dur orda
Şan şerefin olsa, senin ruhunda
Kapı kapı gezip, koltuk arama
O koltuklar seni her gün yakıyor
Yalan ile başlıyorsun, her söze
Yağcılara kim inanmış, bir kere
Duysan arkandan söyleneni hele
Koltuk için kırk takla da atıyor
Boy önemli değil, yiğit olanda
O küçük yürekler, döner mangala
Ağızdan çıkan, sözünde hep dura
Yiğitler de koltuklara bakmıyor
Makam için, neler verdin bilesin
Onur mu kalır, bir bilen söylesin
Edep nedir, hayâ nedir, öğrensin
Koltuk için her şeyini veriyor
Nasihat yeter mi sana, bilmem ki
Söz dinlemez, dinletemez kimse ki
Yüreğinde hiç sevgi kalmamış ki
Bunlar niye Allah,kitap bilmiyor
Mutluğu aradın para da pulda
Her zaman davranırsın, riyakarca
Yazık ettin insanlık onuruna
Onursuzlar ortalıkta geziyor
Sahte sevgi, sahte saygı niye ki
Olacaksın kişiliksiz insan ki
İnsanlar da seni böyle bilmez ki
Kemal’e erenler huzur buluyor
Kemal BERK
Fen ve Teknoloji Öğretmeni
Çorum-Sungurlu
Kayıt Tarihi : 27.12.2014 21:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!