bebeğim şemsiyemin uçlarını kırdım,
adını sormayı bıraktım,sana yeni adlar taktım takıştırdım,
şimdi daha çok parlıyorsun
kargalar üşüşmesin diyede,sinemdeki tarlaya hayalinden korkuluk yaptım.
artık yokluğun kadar, güneşte ıslana biliyorum.
yokluğunda rüzgarın yüzüme vurmasını hissediyorum,
özgür olmayı biraz özlemişim.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta