bebeğim şemsiyemin uçlarını kırdım,
adını sormayı bıraktım,sana yeni adlar taktım takıştırdım,
şimdi daha çok parlıyorsun
kargalar üşüşmesin diyede,sinemdeki tarlaya hayalinden korkuluk yaptım.
artık yokluğun kadar, güneşte ıslana biliyorum.
yokluğunda rüzgarın yüzüme vurmasını hissediyorum,
özgür olmayı biraz özlemişim.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla