Bak ne diliyorum artık Kardelen... Karın ...

Eskisi gibi șiir yazamıyorum artık,
Duygularım öyle yoğun değil,
Kor alevde yanmaktan bu canın,
Eti derisi gitti, kemiği kaldı.
Bilmem bu ne çetin imtihandı.

Șiir defterimi kaybettim kardelen,
Arasam bulurum belki birden,
Ancak aramaya yok bir neden,
Daha hafifmiș yükü yașamanın,
Bazı şeyleri hiç bilmeden.

Artık nereye çevirsem bu bahtsız bașı,
Gördüklerim birer resim, hepsi sensiz,
Geçireceğim kardelen sensiz bu yaşı,
Mechul sonrası,
İs yağsın semadan da tepeme,
Belki kabuk tutar artık,
Șu gönlün yarası.