Bak/Ma/Son duvar Şiiri - Reyhan Tataroğlu

son duvardan atlarken
dediler''durdurun şunu''
gönderdiler kör kurşunu
gönderen sağır
görenler lal olmuş
desem k i''bağır,çağır''
belli ki adres belli
telgrafın kuşları telli
sormadan duvarın arkasını
içtiğim kahvenin markasını
kırk yıl,mırk yıl hiç
ya pişti oynuyorlar,ya biriç
keyiflerine diyecek kalmamış
mutluluktan hiç zevk almamış
zıplamayı çekirgeden öğrendim
daha zıp... demeden böğürlendim
sonsuzluğa son duvardı
saydıkları mal,davardı
dediler ki''eksik bir mal''
''kim etti bunları ihmal''
wandet dedikleri kurttu
çakalları kurt kudurttu
kör kurşun,mör kurşun
havlamadan konuşun
durdurdu Çanakkale
bir bir vurdu Kırıkkale
yaşanırken bu izdiham
denizdi onlara hamam
duvar dibinde bir pusu
atlayanlardır korkusu
hem vurur,hem üşüşürler
ağlar duvara,gülüşürler
son duvar mon duvar
önce saygı durdular
sonra kaygı duydular
bak/ma/son duvarda vurdular...