Bak Kendine - Aşk Formülü Şiiri - Ali Akar

Dur ve bir bak kendine
Öylesine baktığım gözler değilsin sadece
Dudaklarından çıkan her kelime
Boş bir lakırdı mı sanıyorsun söyle

Ve bak kendine
Aklına ilk gelen olmadım biliyorum ama
Aklıma ilk gelensin sen daha ne
Ve sözleri koy bir tarafa
Dur ve bak kendine
Gözlerimin utancında hisset uyandırdığın hissi
Bakışımdan anla yüzündeki güzelliği
Ve bak kendine nasıl deli eder sendeki haller beni
Ve bil ki sadece bir bak kendine
Bende gör sana bakan ve
Bakmaya doymayan halimdeki güzelliğini

Aklımı aldığın gün gibi ortadayken
Dur ve bak
Ve gör kendini akılsız bıraktığın divanenin gülümseyişinde
Bil ki bu koca bir hayatın
Bir kaç güne sığmış sevdası var içimde
Ve sen bak kendine ki nasıl sevilmez sendeki bu beden
Bu ruh nasıl baş tacı edilmez ki hem

Aklıma gelen nice söz ve cümle varken
Bak kendine ki benden
Sadece sen diye başlayanlar çıkmakta
Ve aynan olayım bak kendine bende
Seni anlatmaya yetmeyen cümlemden
Bir sonraki çaresizliğime şahit ol
En çok seninle diye başlayan ve
En çok seni diye devam eden her cümlem içinde
En çok sensin de ondan bu hali perişan bakışım

Ve bak kendine ki söyle şimdi
Ne görülmez ki sende
Dudak bükümüne bile aşık olunacakken ben
Göz seğirtmene tanık olmuşum be ne gelir elimden
Yanağında ışık hüzmesi görmüşüm
O ışık yansımasında ölmüşüm
Söyle ne yapılır ki daha bana

Bak kendine ki anla halimi
Sana öyle çaresiz ve sana
Öyle ihtimalsiz aşığım ki
En bilinmeyeli denklemlerde bile çözüm varken
Beni çözecek bir işlem şekli yok dünyada ama
Bak ki içimdeki karmaşanın çözümü
Bu karma karışık problemin formülüsün sen