Bak işte; gidiyorum bu şehirden.
Tekrar dönebilirmiyim? Bilmiyorum.
Ne doyduklarım kalıyor bu şehirde,
Nede doymadıklarım değiller yanımda.
Yaşamak tahayyüldeki uzunlukta değil,
Değilmiş hiçmi hiç düşündüğüm gibi.
Ne varsa yaşamak adına; bak gerideler hepsi.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta