Bak Hele Şiiri - Ahmet Şener

Beni besleyemez bakamaz sandın.
Ben acımdan ölüyorum bak hele.
Fakir diyenlere kandın aldandın.
Ben acımdan ölüyorum bak hele.

Ekmeği bul suyu bulma kal guru.
Gelipte kapımda dilen bulguru.
Pilav pişti tere yağım sen eri.
Ben acımdan ölüyorum bak hele.

Midem bulanınca mutfağa girdim.
Bir sucuk doğradım yumurta kırdım.
Elime bir geçsen senide yerdim.
Ben acımdan ölüyorum bak hele.

Eşim ile verdik omuz omuza.
Pirzoladan sıra gelmiyor muza.
Karpuz alacağım çıkarsam yaza.
Ben acımdan ölüyorum bak hele.

Bir arabam oldu birde katım var.
Kapıda kilitli mobiletim var.
Yarım kuzu yedim ikide tüm var.
Ben acımdan ölüyorum bak hele.

Taksitleri sıfırladım ödedim.
Eşime bir içli köfte yap dedim.
On köftenin dokuzunu zor yedim.
Ben acımdan ölüyorum bak hele.

Dedinki beş kuzu güdemez dağda.
Bunun ile geçinilmez bu çağda.
Lezzet bulamadım bal ile yağda.
Ben acımdan ölüyorum bak hele.

Karşındaki hakir gördüğün fakir.
Yalanım var ise yüzüme tükür.
Soframız balıksız kalkmıyor şükür.
Ben acımdan ölüyorum bak hele.

Çalıştım kazandım yedim aşırdım.
Lokmayı soframa helal düşürdüm.
Ne biçim açlıktır bende şaşırdım.
Ben acımdan ölüyorum bak hele.

Unun bitmiş evde yağın yok imiş.
Yakınların sana çok uzak imiş.
Duydum haber aldım karnın tok imiş.
Ben acımdan ölüyorum bak hele.

Bu gün sözlerimle seni taşladım.
Duygulanıp ağlamaya başladım.
İki hindi birde tavuk haşladım.
Ben acımdan ölüyorum bak hele.

Unutma ki hayat garip terazi.
Dille tartmalıydın demeden sözü.
Sofrada kaymağın arttı birazı.
Ben acımdan ölüyorum bak hele.

Gözün çöplükteymiş yolda giderken.
Garip şenerim e çok fakir derken.
Sen yedi zeytini bir hafta yerken.
Ben acımdan ölüyorum bak hele.