Bak Hayat Şiiri - İsmet Ferit Güngör

Bak hayat bu sana son seslenişim
Feleğin bile feleksiz kaldığı son haykırışım
İster anlaya gör
İster anlamaya gel
İster isen sadece gülüp geç
Ama bu sana son 'sen' değişim

Gidiyorum hayat
Arkam saatlerine, sözüm aşka emanet
Gidişler dönmeyişe, yollar sana emanet
Beklemek denileni ise ben götürüyorum
Ruhum onun içinde sese emanet

Anlama hayat, anlamaya çalışma beni
Zaman çok geç artık
Sevdalıdan sevdaya çıkan yollarda
Heçip giden vagonlar görünmez artık

Bu duygu, bu bedeni mesken eğledi
Alıp, götürüp aşık eğledi
Sonra bide vurup dertli eğledi
Gidip gelip, gidip gelip deli söyledi

Dedi ki; 'bu hayat, hayat değildir.
Burada mert denilen vuru adamı
Evinin önünde beklerde seni
Yine de arkandan sıkar kurşunu'

Bana da böyle zulüm ettin ya hayat
Varsın gönlünün yüzü gülmesin
Gördüğün seni de birgün kör etsin
Üstine kilit kilit kapı kapanıp
Bedenin kupkuru toprak giyinsin

Bak hayat bu sana son seslenişim
Feleğin bile feleksiz kaldığı son haykırışım
İster anlaya gör
İster anlamaya gel
İster isen sadece gülüp geç
Ama bu sana son 'sen' değişim